W centrum Zakopanego, przy ulicy Sienkiewicza, zagościła w 1936 roku zabytkowa willa „Arizona”, która podobnie jak jej nazwa bardzo wyróżniała się w swoim otoczeniu. W czasach kiedy w Zakopanem dominowały budynki stylizowane na styl zakopiański, ona reprezentowała architekturę klasycystyczną.
Dlatego właśnie mój projekt zakładał przywrócenie willi jej oryginalnego charakteru, a tym samym odtworzenie klimatu Zakopanego z lat w jakich powstał ten wyjątkowy obiekt. A są to lata niezwykłe, czasy Witkacego, Malczewskiego, Karola i Zofii Stryjeńskich i wielu wielu innych zasłużonych ludzi dla promocji, jak i kultury tego wyjątkowego miasta.
Życie towarzyskie słynnych polskich artystów, niezliczone opowieści, afery, wydarzenia stały się podstawą do stworzenia koncepcji rozbudowanych części wspólnych w obiekcie. Po wyjściu z pokojów na pierwszym piętrze, można „podglądnąć” poprzez otwór w stropie nad holem co dzieje się piętro niżej. „Sercem” budynku jest wyjątkowy kominek z naturalnym płomieniem, przeszklony dwustronnie, na tle kamiennej ściany, zbudowanej z kamieni granitowych, ciosanych i układanych przez lokalnych kamieniarzy. Dostępne są tu książki związane z życiem kulturalnym, ale i towarzyskim artystów związanych z Zakopanem na początku XX w. Bezpośrednio z części wspólnych można wyjść na ogród, wyposażony w elementy przeznaczone do relaksu, oraz do rozbudowanego Spa, w bliskości z naturą i pięknym widokiem na Tatry.
W wielu miejscach po zerwaniu boazerii z lat 70-tych ukazały się oryginalne ceglane ściany, a nawet zabudowane oryginalne drewniane okna. Odsłonięta została również zabytkowa więźba dachowa, o imponujących przekrojach elementów konstrukcyjnych (dawniej dach pokryty był ciężką dachówką ceramiczną), oraz jakości ich wykonania i połączeń. Teraz elementy te w wielu miejscach są częścią wystroju wnętrz. Poprzez kontrast zabytkowej substancji z tą nową, widać że mamy do czynienia z zabytkowym obiektem który doczekał się adaptacji. Obiekt doczekał się przywrócenia pierwotnego charakteru luksusowej willi, jednak już w bardziej nowoczesnym „wydaniu”.
Materiały wykorzystane w projekcie to przede wszystkim połączenie drewna, kamienia i marmuru i złota/miedzi. Kamień i drewno to tradycyjne materiały regionalne, jednak ponieważ mamy do czynienia z budynkiem o stylistyce bardziej klasycznej niż regionalnej, spotykają się one z marmurem i subtelnymi wstawkami złotymi, wprowadzającym charakter luksusu. Temu wszystkiemu towarzyszą materiały na ścianach wykonane z grubo-tkanej, naturalnej wełny, dającej poczucie ciepła i komfortu.
Obiekt zyskał charakter górskiej willi we wnętrzach, ale nie góralskiej. Bowiem jego tradycja, forma i historia nie są związane ani ze stylem zakopiańskim, ani z tradycją góralską. Stanowi on przypomnienie o tym jak rozwijała się architektura Zakopanego na początku XX wieku. Można było dostrzec wtedy kontrast pomiędzy stylem zakopiańskim stworzonym i rozwijanym przez Stanisława Witkiewicza, lub próbami adaptacji tego stylu z budownictwa drewnianego na murowane, a stylem eklektycznym o charakterze bardziej klasycznym – właśnie jak w przypadku tej zabytkowej willi.